7 Худайзар сурынып айланчатсаң, пасха худайлығлар чіли, кӧп чоохтанма. Кӧп чоохтанзалар, оларның худайлары оларны истер тіп сағынчалар.
Оларны даа испинчетсе, андада прай нимені тигіриб чонына чоохта. Тигіриб чонының дее сӧзін испинчетсе, син аны Худайы чох алай албан чығҷаң кізее сана.
Позы, тізең, оортах арах пастыр парып, чирге тӱңдере тӱзіп, пазыр сыххан: – Пабам! Оңдай пар полза, пу хыйаллығ чірчені Миннең оортах ал! Че Мин хынғанни нимес, Син хынғанни ползын!
Анаң ікінҷізін оортах парып, Ол пазыр сыххан: – Пабам! Пу ӱлӱс Миннең хыйа иртчее чох полып, Мағаа ол ӱлӱсті хайди даа иртерге килісчетсе, Синің кӧңніңҷе ползын.
Иисус, пазох оларны халғыс салып, оортах пастыр парыбысхан. Хатап олох сӧстерні чоохтанып, ӱзінҷізін пазырған.
Прай пу нимелердеңер Худайы чохтар сағыссырапчалар. Тигірдегі Пабаңар сірерге пу нимелернің кирек полчатханын прай пілче.
Кізілер, аның иудей полчатханын піл салып, пір тиңе пірее ікі часча хысхырғаннар: – Ефестегі Артемида илбек!