26 Сынны чоохтапчам сағаа: ахчаңны тооза пир салбаанда, син андартын сых полбассың. –
Оох ахчаа ікі кічиҷек пораатайны садып аларға чарир нимес пе зе? Че Пабаңарның кӧңні полбаза, оларның пірдеезі чирзер тӱспес.
Анаң хан, тарыныбызып, аны, алымын тӧлеп салғанҷа, харибде тудып, хатығ холда тударға чахығ пирібіскен.
Андада Позының сол саринда турчатханнарға чоохтанар: «Хыйа парыңар миннең, хаарғаннар. Сайтанға паза аның ангеллеріне тимнелген успас отха кіріңер.
Анаң мыннары тоозылбас хатығ чарғаа ызыларлар, арығ чӱректіг кізілер, тізең, мӧгі чуртассар парарлар.
Че пір чох ӧкіс ипчі, киліп, ікі оох ахча салыбысхан.
Ыырласхан кізінең хада пастыхсар парчатсаң, аннаң чолдох чарас саларға кӱстен. Іди полбаза, ол сині чарғаа пирібізер, чарғыҷы, тізең, сині хадағҷаа пирібізер, хадағҷы, тізең, харибге сух салар.
Тіпчем сағаа, халғанҷы оох ахчаңны даа пир салбаанда, андартын сых полбассың.
Ағаа хоза піснең синің арабыста уғаа тирең оймах, аннаңар мыннаң сірерзер иртіп аларға итчеткеннер ирт полбинчалар, аннаң даа піссер пірдеезі ирт пола чоғыл».
Оларны тоозылбас ӧлімге чарғылирлар паза Хан-пигінең Позынаң, Аның илбек сабланызынаң хыйа идерлер.
Син айап пілзең, чарғы тузында сині айирохтар. Ӧлҷей чарғыдаң пӧзік ниме.