17 Ол туста тигірдең ӱн истілген: – Пу Минің хынған Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче.
«Мына Минің таллап алған Оолғым, Ол Минің хынғаным, Ағаа Минің кӧңнім ӧрінче. Ағаа Позымның Худымны пирербін. Ол, тізең, Минің чарғымны чоннарға искірер.
Ол іди чоохтанчатхан арада, оларның ӱстӱнде чарыпчатхан пулут сых килген, анаң пулуттаң ӱн истілген: – Пу Минің хынчатхан Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче. Истіңер Аны!
Тигірдең ӱн истілген: – Син Минің хынған Оолғымзың, Син минің кӧңніме тың кірчезің.
Пулут сығып, оларны кӧлебіскен. Пулутсартын ӱн истіл килген: – Пу хынчатхан Оолғым Минің. Истіңер Аны!
Худай Худы, тахырах осхас хусха айлан парып, тигірдең Аның ӱстӱне тӱс килген. Тигірдең, тізең, ӱн истілген: – Син Минің хынған Оолғымзың, Син минің кӧңніме тың кірчезің!
Пулут істінең табыс истіле тӱскен: – Пу Минің хынчатхан Оолғым. Истіңер Аны.
Пабазы, Оолғына хынып, Позының итчеткен нимелерін прай Ағаа кӧзітче. Сірерні хайхадар ӱчӱн, Ол Ағаа мыннаң даа улуғ нимелер кӧзідер.
Мині ысхан Пабам даа Позы Миннеңер киречілепче. Сірер Аның ӱнін хаҷан даа испеезер, сырайын хаҷан даа кӧрбеезер.
Мынзын Худай Позының илбек паарсазын сабландырар ӱчӱн иткен. Ол, хынчатхан Оолғын чир ӱстӱнзер ызып, пу паарсасты піске пирген.
Ол пісті харасхы ӱлгӱзінең ал халған паза Позының хынған Оолғының хан-ӱлгӱзіне кир салған.
Хаҷан Ол илбек аарласты паза сабланысты Худай-Пабазынаң алғанында, піс анда полғабыс. Андада илбек сабланыс пулудынаң ӱн истілген: «Пу Минің хынчатхан Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче».
Піс кізілернің киречілееніне киртінчебіс, че Худайның киречілеені хай-хай улуғ. Худай Позы Оолғынаңар киречілепче нооза.
Мин кӧп суғлар ахчатхан паза кӱгӱрт кӱзӱрепчеткен осхас ӱнні тигірдең ис салғам. Ідӧк ол ӱн хомыстар хахчатхан кізілернің ӱннеріне тӧӧй полған.