15 Че Иисус ағаа нандырған: – Сағам піди ползын. Худай пістең сағыпчатхан прай орта киректерні толдыр саларға кирекпіс. Андада Иоанн ідӧк чарат салған.
Иоанн, тізең, Аны тохтадып, теен: – Мағаа Синнең пастыра кіреске тӱзерге кирек, Син, тізең, минзер килчезің!
Олар ікізі дее, Худай алнында арығ чӱректіг кізілер полып, Хан Худайның чахығларына тӧстеніп чуртааннар.
Мин сірерге кӧзіт пирдім, амды сірер дее, Мин иткен чіли, ит турыңар.
Мин, Пабамның чахығларын толдырып, Аның хынызында полчам, сірер дее ідӧк, чахығларымны толдырзаңар, Минің хынғаннарым поларзар.
Мині ысхан Пабамның кӧңнін толдырып, Аның киреен ит салары Минің чиизім полча, – нандырча Иисус. –
Мині ысхан Пабам Миннең хада. Мин сыбыра прай нимені Аның кӧңнінҷе иткенімнеңер, Пабам Мині чалғызан тастабаан.
Иисус піске иң килістіре улуғ абыс полча: ах-арығ, чабалы чох, пырозы чох. Ол чазыхтығлардаң арон турча паза Ағаа тигірдең пӧзік орын пиріл парған.
Худайда полчам тіпчеткен кізее Иисус Христос чіли чуртирға кирек.