72 Мин ол Кізіні пілбинчем, – тіп обалланып ала тоғыр сапхан Пётр.
Ол, сиден тастынзар сығып, пас париғанда, пазох пір ипчі, аны кӧр салып, андағы кізілерге теен: – Ол Назареттегі Иисуснаң хада полған. –
Тӱрче полғанда, анда турчатхан кізілер, пас киліп, Пётрға тееннер: – Син сынап таа оларның пірсізің, чооғыңнаң пілдістіг нооза.
Андада Пётр теен: – Обал Худай! Сынны чоохтапчам, мин Ол Кізіні пілбинчем. Олох туста питук тапсабысхан.
Тіпчем сағаа, Пётр, пу хараазын, питук тапсаанҷа, син Миннең ӱс хати, пілбинчем тіп, хыйа полыбызарзың, – нандырған ағаа Иисус.