52 Андада Иисус ағаа теен: – Хылыс хапхан кізі хылыстаңох ӧлер, аннаңар хылызыңны нандыра сух сал.
Мин, тізең, тіпчем сірерге: чабал итчеткен кізее тоғырланма. Че пірее кізі оң наағыңнаң сабысса, син ағаа сол наағыңны тут пир.
Хынғаннарым, постарыңның ӱчӱн ӧс албаңар. Худайның ӧкпеленізі анзын итсін. Пазылых нооза: Мин ӧс аларбын, Мин тӧлирбін, – тіпче Хан Худай.
Кӧріңер, пірдеезі чабалға чабалнаң нандырбазын, пос посха даа, пасхаларына даа чахсы итчедіңер,
Чабалға чабалнаң, хырызынысха хырызыныснаң нандырбаңар, че алғас аларға хығыртылғаннарыңны піліп, кізілерні улам алғапчадыңар.
Кем пасхаларын, хул идіп, пазынча, ол позы хул полар. Кем хылыснаң кізілерні ӧдірче, ол позы хылыснаң ӧдіртер. Ах-арығ кізілер сыдамах паза сын киртіністіг поларға киректер.
Ах-арығ кізілернің паза ухаанҷыларның ханын тӧккеннері ӱчӱн, Син оларға хан ізерге пиргезің. Олар ағаа турыстығлар.