49 Сах андох Иисуссар пас киліп: – Изен, Ӱгретчі! – тіп, охсаныбысхан Аны.
Орыхта алай чон кӧп чирлерде, олар кізілерге улуғлап удурладарға паза «Ӱгретчі! Ӱгретчі!» тіп адаттырарға хынадырлар.
Сірернің пір ле Ӱгретчі – Мессий-Христос, сірер, тізең, прайзыңар харындастарзар, аннаңар постарыңны ӱгретчее санабаңар.
Ол туста Аны садарға чӧрчеткен Иуда теен: – Анзы минмін ме, Ӱгретчі? – Син чоохтадың аны, – нандырған Иисус.
Иисусты садыбысхан Иуда кізілерге мындағ танығ пирген полған: – Мин охсанғаны сірерге кирек полар. Анзын хабарзар!
Анаң Ағаа хысхыр сыхханнар: – Изен ползын Иудей ханы!
Син Мині, удурлап, охсанмаазың, че пу ипчі килгеннең пеер Минің азахтарымны тохтабин охсанча.
Изен ползын, Иудей ханы! – хысхырғаннар Ағаа. Іди хысхырып, Аны сырайынаң сапханнар.
Ӱгренҷілері, тізең, ипчі саарзар парыбысхан туста Иисустаң сурынғаннар: – Ӱгретчі, азыранып ал. –
прай харындастарны ах-арығ кӧңніңернең, охсанызап, алғаңар.