8 Нимее чарабаан хыстар, тізең, хыйғаларына тееннер: «Пістің чарытхыларыбыс ӱсчелер, аннаңар хайахтарыңнаң кӧп нимес піске пиріңер».
Андада, чарытхыларын алып, ипчі алчатхан оолны удурлирға сыххан он хысха тӧӧй полар Тигір хан-чирі.
Андада прай хыстар, усхун киліп, чарытхыларын иптебіскеннер.
«Андада ол хайах піске дее, сірерге дее читпес. Сірер, садығҷыларзар парып, постарыңа садып алыңар» тіп нандырғаннар хыйғалары.
Постарыңнаңар, «Пістің пабабыс Авраам» тіп, сағынмаңар даа. Тіпчем сірерге, Худай Авраамға пу тастардаң даа палалар чайап полар.
Хурларыңны хурчан салып, чарытхыларыңны тамызып, хаҷан даа тимде полыңар.
чоо хысхырып, чоохтанған: «Авраам паба! Мағаа айап, Лазарьны, салаазын суға ӧллеп, тілімні ӧллебізерге ыстах минзер: мин тың иреелен парирбын пу чалыннығ отта!»
Аннаңар сиргек полыңар: кемде пар, ағаа хоза пирілер; кемде чоғыл, анзының пар ползын тіп сағынчатхан нимезі дее алылар.
Сірер дее, чоохтаан нимелеріңнің пірдеезі мағаа тӱспезін тіп, миннең ӱчӱн Хан Худайға пазырыңар, – нандырған Симон.
Худай піске тынағ пирерін молҷаан. Аннаңар, піреелерің аны ал полбин халбас ӱчӱн, сизіктіг полыңар.
Піс иудейлербіс тіп чоохтанчатхан кізілер сынында андағ ниместер, че сайтанда чой кізілер, ана оларны азахтарыңзар тӱзірербін, олар, тізең, сірерге хынчатханымны піліп аларлар.