10 Олар хайах садызып аларға парыбысхан туста ипчі алчатхан оол чиде салған. Прай тимнен салған хыстар аннаң хада тойға кір парыбысханнар, ізік, тізең, чабыл парған.
Сірер пілбинчезер, ноо туста Хан-пигіңер килер, аннаңар сиргек полыңар.
Че сірер пілчезер, тура ээзі оғырның килер тузын пілген полза, ол сиргек поларҷых, оғырға даа туразына кірерге пирбесчік.
Кізі Оолғы сірер пір дее сағыбаан туста чиде салар, аннаңар хаҷан даа тимде полыңар. –
Орты хараада, тізең, «Мына ипчі алчатхан оол килир, аны удурлирға сығыңар» тіп хысхырған табыс истіл парған.
Мині «Хан-пигім! Хан-пигім!» тіпчеткен полған на кізі нимес, че Тигірдегі Пабамның кӧңнін не толдырчатхан кізі Тигір хан-чирінзер кіріп алар.
Хурларыңны хурчан салып, чарытхыларыңны тамызып, хаҷан даа тимде полыңар.
Тура ээзі, тур киліп, ізіктерін пиктебіссе, сірер, тастында халып, ізік тохладып, хысхырарзар: «Пигібіс! Пигібіс! Ас пир піске ізікті!» Че Ол нандырар сірерге: «Мин сірерні пілбинчем, хайдаңзар сірер».
Пісті чарыхта ах-арығларның ӱлӱзін аларға хығырған Худайны паза Пабаны алғап турыңар.
Амды мағаа, орта чуртааным ӱчӱн, пу кӱнде Хан-пигібіс, сын Чарғыҷы, пирер сый тимнелче, мағаа ла нимес, че Аның килеріне хынчатханнарға прайзына даа.
Аннаңар сағыстарыңны суғлухтабызыңар, сизіктіг тудынып, Иисус Христостың килгені хоостыра сірерге пирілер паарсасха пар-чох ізеніс тудыңар.
Мына! Ол пулуттарынаң хада килир. Аны полған на кізі кӧр салар, Аны кіреске хазаан кізілер дее кӧр саларлар. Прай чир ӱстӱндегі чоннар Аның алнында сыхтирлар. Ана іди полар. Аминь! –
Хурағанның тойы чит килгеннеңер, ӧрінееңер паза кӧглееңер! Аны сабландырааңар! Аның алчатхан хызы чазан салды.
Прай пу нименің Киречізі тіпче: – Йа, Мин, тӱрче полза, килербін! Аминь, іди ползын! Кил Иисус, Хан-пигібіс!