49 арғыстарын соғып, ізеечілернең хада ізіп, чіп чӧрер.
Ол нымысчы, тасхар сығып, позынаң чӱс динарий ахча ӧдіске алған арғызына учурап парып, аны хаап алып, «Алымыңны тӧле мағаа!» тіп хысхырып ала, пооп сыххан.
Че хомай нымысчы полза, позы позына «Минің ээзім табырах килбес» тіп ала,
Андада мындағ нымысчының ээзі ол сағыбаан кӱнде, ол сағынмаан туста чиде салар,
Чой ухаанҷылардаң китеніңер. Тастынаң кӧрзе, олар хойларға тӧӧйлер, че істінең олар пӱӱрлер осхастар!
Той итчетсе, кізі пурун чахсы арағаны ӱлепче. Кізілер изір парза ла, хомай арағазын пирче. Син, тізең, чахсы арағаңны, сығарбин, амға теере туттың, – чоохтанча ол.
Андағ кізілер, Хан-пигібіс Иисус Христостың нимес, хурсахтарының нымызында чӧрчелер. Олар киртінҷек кізілерні ирке, чойырхос сӧстернең алаахтыр салчалар.
Сірерні пазынчатханнарға, сірерні тонапчатханнарға, сірерге ӱлгӱ салчатханнарға, сірерге улуғзырхапчатханнарға, наахтапчатханнарға тыстанчазар нооза.
Оларның тӱгенҷізі – ӧлім, оларның худайлары – хурсахтары, сабланыстары – уйат пілбесте. Олар пу чирде чуртапчатхан кізілер чіли сағынчалар.
Худайның ӱлӱзін ээленмеңер. Постың ӧӧріне кӧзідім полыңар.
Сірер хада азыранчатхан чыылығларда олар суғ алтындағы хайалар осхас хорғыстығлар. Чоо сабыныбызарға ӱр нимес. Олар чил сӱр чӧрген, наңмырлары чох пулуттарға, кӱскӱде дее чистек пирбинчеткен, чирдең ходырыл парған ағастарға тӧӧйлер – тірілбеске ӧліглер.
Ағаа ідӧк ах-арығ кізілернең чаалазарға паза оларны чиңерге чарадылған. Ағаа полған на тӧлнең, чоннаң, тілнең паза сӧӧкнең устирға ӱлгӱ пирілген.
Ах-арығ кізілернің паза ухаанҷыларның ханын тӧккеннері ӱчӱн, Син оларға хан ізерге пиргезің. Олар ағаа турыстығлар.
Ол ипчі ах-арығ кізілернің паза Иисустың киречілерінің ханын чоо ізініп алған. Мин, ол ипчіні кӧр салып, уғаа таңнаам.
