8 Сірернің пір ле Ӱгретчі – Мессий-Христос, сірер, тізең, прайзыңар харындастарзар, аннаңар постарыңны ӱгретчее санабаңар.
Ӱгренҷі ӱгретчізі осхас, нымысчы ээзі осхас полза, чидер. Тура ээзін айналар ханы «Веельзевул» тіп адазалар, турадағылардаңар даа іди тібестер бе?
Ол іди чоохтанчатхан арада, оларның ӱстӱнде чарыпчатхан пулут сых килген, анаң пулуттаң ӱн истілген: – Пу Минің хынчатхан Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче. Истіңер Аны!
Устағҷыңар даа сірернің пір ле – Мессий-Христос, аннаңар постарыңны устағҷаа санабаңар.
Орыхта алай чон кӧп чирлерде, олар кізілерге улуғлап удурладарға паза «Ӱгретчі! Ӱгретчі!» тіп адаттырарға хынадырлар.
Ол туста Аны садарға чӧрчеткен Иуда теен: – Анзы минмін ме, Ӱгретчі? – Син чоохтадың аны, – нандырған Иисус.
Сах андох Иисуссар пас киліп: – Изен, Ӱгретчі! – тіп, охсаныбысхан Аны.
Иисус аның чоохтанғанына нандырып: – Миннең ниме киректір сағаа? – тіп сурған. – Ӱгретчім, кӧрерге, – нандырған анзы.
Киҷеегізін сағысха кир киліп, Пётр Иисусха теен: – Ӱгретчі, кӧрдек, Син харғаан смоковница хуруп партыр.
Сах андох Иисуссар пас киліп: «Ӱгретчі! Ӱгретчі!» – теен. Анаң Аны охсаныбысхан.
Пётр андада Иисусха тіп тур: – Ӱгретчі! Піске мында хайдағ чахсы. Ӱс отах турғыс пирибіс: пірсін – Сағаа, пірсін – Моисейге паза пірсін – Илияа.
Че Мин, киртінізіңнің кӱзі син парбазын тіп, синің ӱчӱн пазырғам. Син дее, соонаң Минзер хатап айланып, харындастарыңның киртінізін тыыдарға кирексің. –
Иисус, хайбағынып, Позының соонҷа килчеткеннерні кӧр салып, сурған: – Ниме кирек сірерге? – Равви (пу «Ӱгретчі» теені полча), Син хайда чуртапчазың? – сурғаннар олар. –
Ӱгретчі! Син – Худай Оолғызың, Син – Израиль Ханызың! – хысхырған Нафанаил. –
Ӱгретчі! Ӱр ниместе ле иудейлер Сині таснаң чоо чаалирға иткеннер, Син, тізең, хатабох андар парарға ба? – сурғаннар ӱгренҷілері. –
Мария! – теен Иисус. Мария, Иисуссар сырайынаң айланып, еврей тілінең «Раввуни», «Ӱгретчім», теен. –
Пірсінде ол, Иисуссар хараазын киліп, чоохтанған: – Ӱгретчі! Син итчеткен хайхастарны, Худай ӱлгӱ пирбезе, пір дее кізі ит полбас. Аннаңар піс пілчебіс, Син Худайдаң килген ӱгретчізің. –
Олар, Иоаннзар киліп, ағаа чоохтааннар: – Ӱгретчі, синнең хада Иордан суғның хазында полған Кізіні – син Аннаңар киречілеен полғазың – сағызыңа кирчезің ме? Ол амды кізілерні кіреске тӱзірче, прайзы Андар парча. –
Ӱгренҷілері, тізең, ипчі саарзар парыбысхан туста Иисустаң сурынғаннар: – Ӱгретчі, азыранып ал. –
Анаң кӧл озаринда Иисусты таап алып, Аннаң сурғаннар: – Ӱгретчі! Син пеер хаҷан килдің?
Ӱгретчі! Ноға ол харах чох тӧреен? Кем чазых иткен, паба-іҷезі бе алай позы ба? – сурғаннар Иисустаң ӱгренҷілері. –
Анзы киртінізіңернең устапчатханыбысты таныхтабинча. Чох, сірерні ӧрінзіннер тіп, сірернең хада тоғынчабыс. Киртіністерің пик нооза.
Піс, тізең, позыбыстаңар нимес, Иисус Христос Хан-пигібіс полчатханнаңар ӱгретчебіс. Иисус піске иткен нименің ӱчӱн, піс сірерге хул полыбысхабыс.
Тигірдегі паза чирдегі прай чоннарның пабалары ат-соланы Аннаң аладырлар.
Че хулны чіли нимес. Ол хулдаң пӧзік. Ол хынған харындас, улам мағаа. Сағаа ол аннаңох аарлығ: ол сағаа кізі дее, Хан-пигібіс хоостыра харындас таа.
Харындастарым! Піс чарғаа артых тартыларын пілчеткенде, кӧбізіңер ӱгретчі поларға кӱстенмеңер.
Худайның ӱлӱзін ээленмеңер. Постың ӧӧріне кӧзідім полыңар.
Мин, Иоанн, сірернің харындазыңарбын, Иисус Христосха киртініп, Худайның ӱлгӱзі алтында, чобағларда паза сыдазығда сірернең хадабын. Худай сӧзінеңер паза Иисус Христостаңар киречілеенім ӱчӱн, Патмос олтырыхта ызығда полғам.
Андада мин, аның азағына тӱзіп, ағаа пазырарға иткем, че ол мағаа теен: – Мыны идерге чарабас! Мин дее синӧк осхас паза Иисустың киречілері полчатхан харындастар осхас Худайның нымысчызыбын. Худайға пазыр! Ухаанҷылас худы Иисустаңар киречілес полча.
Че ангел мағаа теен: – Чох, чарабас мыны идерге! Мин синӧк осхас, синің ухаанҷы харындастарың осхас, пу пічікте пазылған сӧстерҷе чуртапчатхан прай кізілер осхас, нымысчыбын. Худайға пазыр!