9 Аннаңар, чоллар пірікчеткен орынзар парып, учураан на кізіні тойға хығырыңар».
«Пісті пірдеезі тоғысха чаллабаан», – тееннер олар. «Сірер дее винограднигімзер парыңар, тоғынып алған ахчаны тӧлеп пирербін» – чоохтанған оларға ол.
Ол нымысчылар, чолларзар сығып, учураан кізілерні прайзын – хомайларын даа, чахсыларын даа – хығыр килгеннер. Тойға кізі тол чӧрібіскен.
Анаң хан нымысчыларына теен: «Той чиизі тимде, че хығырған кізілер ағаа турыстығ полбадылар.
Амды Аның адынаң, Иерусалимнең пастади, прай чоннарны, пыросынып, чазыхтардаң позирға ӱгредерге кирек.
Піске Хан Худай піди чахаан: «Мин сині, чир ӱстӱндегі прай кізілерні арачылап алар ӱчӱн, прай чоннарға чарых поларға турғысхам».
Мин ах-арығ кізілерінің аразында иң алтындағызыбын, че чоннарға Христостағы сині чох пайдаңар чоохтаҷаң ӱлӱс мағаа пирілген.
Худай Худы паза ирге парчатхан хыс тіпчелер: – Кил! Мыны искен кізі, ідӧк тізін: – Кил! Сухсапчатхан кізі килзін. Ізері килчеткен кізі чуртас пирчеткен суғны тикке алзын!