21 Сынны сірерге тіпчем, сірер киртінчетсеңер паза ікінҷілебинчетсеңер, пу ағас хайди пол парды, ідӧк ит поларзар, пу таға даа «кӧдіріліп, талайзар тӱс пар» тізеңер, ол тӱзер, – нандырған оларға Иисус.
Кил! – теен Иисус. Пётр, кимедең сығып, суғҷа Иисуссар пар сыххан.
Иисус, тізең, оларға теен: – Киртіністерің чохтаңар. Сынны тіпчем сірерге: киртіністерің горчицаның ӱренінҷе дее полған полза, пу таға «мыннаң тігзер чыл парыбыс» теен ползар, ол чыл парыбызарҷых. Андада сірер ит полбас ниме чох полар.
Ӱгренҷілері, аны кӧр салып, таңнап парғаннар: – Ноға смоковница іди кинетін хуруп парды? –
Хан-чирінде поларға салылғаннар, тізең, тастындағы харасхызар сығара сӱрдірерлер. Анда сыыт паза тіс хыҷыразы полар. –
Ухааннирым пар полза паза прай чазыттарны пілчетсем, ноо даа піліс алчатхан ползам, тағларны орнынаң тибіредерге кӱс пирчеткен прай киртініс минде полза, че хынызым чох полза, тик-хуруғ кізібін.
Че кӧмес тее ікінҷілебин, киртініп, сурынарға кирек. Ікінҷілеен кізі чилге сабылған талай салғағы осхас.