31 Кізілер оларны тысханнар, че олар уламох тың хысхырғаннар: – Айадах піске, Хан-пигібіс, Давидтің тӧлі!
Че Ол ағаа пір дее сӧс чоохтанмаан. Андада ӱгренҷілері, пас киліп, Аннаң сурынғаннар: – Пістең оортах ызыбыс аны, сообысча хысхыр килче! –
Ол туста Иисуссар, холларын салып алғазын тіп, палаларны ағыл килгеннер. Ӱгренҷілері, тізең, оларны кӧксееннер.
Чол хазында одырчатхан харах чох ікі кізі, Иисустың ирт париғанын сизін салып, хысхыр сыххан: – Хан-пигібіс! Давид тӧлі! Айадах піске!
Иисус, тохти тӱзіп, оларны Позынзар хығырып, теен: – Ниме кирек сірерге Миннең? –
Иисус андартын парчатхан туста, Аның соонҷа ікі харах чох кізі, парып, хысхырған: – Айадах піске, Давидтің тӧлі, Иисус!
Алнында парчатханнар аны, тызып, тымылдырарға харасханнар, че ол уламох тың хысхырған: – Давид тӧлі! Айадах мині!
Сыбыра пазырчадыңар, пазырчатса, сиргек полыңар паза алғыстаңар.
сыбыра пазырыңар,