15 Алай минің нимемні позым хынғанни итчең ӱлгӱм чоғыл ба? Алай син минің андағ харам нимес полчатханыма атархапчазың ма?»
Олох туста Иисус, чооғын узарадып, теен: – Пабам! Тигірнең чирнің Ээзі! Мынзын, пілістіглердең паза хыйғалардаң чазырып, кічіг палаларға ас пиргенің ӱчӱн Сині саблапчам.
Позыңның ахчаңны алып, пар. Мин соондағыларға, сағаа нинҷе пиргем, анҷох пирерге хынчам.
Че харааң хомай полза, прай позың харасхы поларзың. Піди синдегі чарых андағ харасхы полза, андағда позы чи харасхы хайдағдыр?
оралыс, чабдыланыс, хыртыс, алаахтырыс, істі чохтаныс, Худайға тоғырланыс, атааннас, кӧкеесімненіс, чӧнгені –
Син Ағаа прай кізілернең устирға ӱлгӱ пиргеннеңер, Ол даа Синің Ағаа пирген прай кізілеріңе мӧгі чуртас пирер.
Че иудейлер, чыыл парған чонны кӧр салып, атархап парғаннар, Павел чоохтаан нимелерге, тізең, тоғыр кірізіп, хазалып, анынаң таласханнар.
Синің пасхаларынаң нимең артыхтыр? Син албаан ниме пар ба? Алғанда, тізең, албаан чіли, нимее махтан чӧрзің.
Прай нимені Позының кӧңні-сағызынҷа итчеткен Худайның пӧгіні хоостыра піс, Христостағылар, Худайның палалары поларға таллалғабыс.
Алында, сірер Худай сӧзін испееннеңер паза чазыхтарың ӱчӱн, істіңер ӧліг полған.
пісті, сайбағларыбыс ӱчӱн ӧліглерні, Христоснаң хада тірілдірген. Аның паарсазы сірерні арачылап халған.
Пісті Аның таллама чайаачызы ползыннар тіп сағынып, Ол пісті сынның сӧзінең тӧріт салған.
Харындастар! Чарғаа хабылбас ӱчӱн, удур-тӧдір хоптаныспаңар, – мына Чарғыҷы ізік алнында тур.