13 Ол туста Иисуссар, холларын салып алғазын тіп, палаларны ағыл килгеннер. Ӱгренҷілері, тізең, оларны кӧксееннер.
Пётр, Аны оортах хығырып алып, Ағаа удурлазып, чоохтан сыххан: – Позыңны айадах, Хан-пигім! Полбас андағ ниме Синнең!
Кізілернің ипчі ал полбинчатханы аймах сылтағлардаң поладыр. Піреелері іди тӧріп парғаннар, пасхаларын кізілер андағ ит салғаннар, че хайзылары, Тигір хан-чиріне туза идер ӱчӱн, ипчі албин чӧрчелер. Мынзы кізінің чӱреене чарапчатса, іди ползын.
Кізілер оларны тысханнар, че олар уламох тың хысхырғаннар: – Айадах піске, Хан-пигібіс, Давидтің тӧлі!
Худайның пирген сӧзі сірерни полча, ідӧк палаларыңни паза прай ырахтағыларни полча, прайзыни, кемні Худай Позынзар хығырча.
Киртініс чох ир киртіністіг ипчізінің пастыра Худайға чағыннапча. Киртініс чох ипчі киртіністіг ирінің пастыра Худайға чағыннапча нооза. Іди полбаан полза, палалар арығ полбасчыхтар. Амды, тізең, олар ах-арығлар.