8 Холың алай азааң сині чазыхха сухчатса, син оларны, кизе саап, оортах тастабыс. Успас отха ікі азахтығ паза ікі холлығ тастаттыртханҷа, чуртасха хол чох алай азах чох кірзе, сағаа артых поларҷых.
Че албан чығҷаңнарны тарындырбас ӱчӱн, кӧлзер парып, хармах тастабыс. Хармааңа хапхан пастағыох палыхтың ахсын азыбызарзың, анда албан тӧлеҷең ахча таап аларзың. Ол ахчаны алып, Минің паза позыңның ӱчӱн тӧлеп саларзың.
Андада Позының сол саринда турчатханнарға чоохтанар: «Хыйа парыңар миннең, хаарғаннар. Сайтанға паза аның ангеллеріне тимнелген успас отха кіріңер.
Анаң мыннары тоозылбас хатығ чарғаа ызыларлар, арығ чӱректіг кізілер, тізең, мӧгі чуртассар парарлар.
Аннаңар сірернің пірдеезіне, пар нимезінең хыйа полбаанда, Минің ӱгренҷім поларға киліспес.
чоо хысхырып, чоохтанған: «Авраам паба! Мағаа айап, Лазарьны, салаазын суға ӧллеп, тілімні ӧллебізерге ыстах минзер: мин тың иреелен парирбын пу чалыннығ отта!»
Хараазы ирт парды, кӱнӧрткізі чағдап килді. Че, харасхының киректерін суур тастабызыңар, чарыхтың тиріглерін позыбысха кизіп алааңар.
ол тарығыс, хазыр, хызыл арағаны ізер. Ол араға Худайның ӧкпеленіс чірчезіне урылған полған. Аны іскен кізі ах-арығ ангеллернің паза Хурағанның кӧзіне кӧйчеткен серада иреелееннер.
Кемнің ады-солазы чуртас пічиинде пазылбаан полған, ол кӧйчеткен кӧлзер тастатхан.
Че хортыхтарға, киртініс чохтарға, чабал хылыхтығларға, кізі ӧдірчеткеннерге, оралысхахтарға, сыбырағҷыларға, сын нимес худайларға пазырчатханнарға паза прай чойларға кӧйчеткен сералығ кӧлде орын полар. Мынзы – ікінҷі ӧлім.