16 Мин аны ӱгренҷілеріңзер ағылғам, че олар имнеп полбааннар. –
алданған: – Хан-пигім! Айадах минің оолғыма. Ол, ай толызына орта алҷаағып, кӧйчеткен отха алай суға удаа сегіріп, тың ирееленедір.
Йо-о, пу киртізі чох паза ардап парған тӧл! Нинҷезін Мин сірернең хада поларбын? Хаҷанға теере сірернең сыдазим? Ағылыңар аны пеер, Минзер, – нандырған Иисус.
Мин ӱгренҷілеріңнең ол чабал хутты сығара сӱр пирерге сурынғам, че олар сыдабааннар. –
Иисустың адына киртініс ӱчӱн, Аның ады пу сірер кӧрчеткен паза таныпчатхан кізінің саан кирді. Аннаң килчеткен киртініс, тізең, ағаа прайзыңарның кӧзіне хазыхтаныс пирді.