23 Иисус, тізең, Пётрзар айланып, чоохтанған: – Хыйа пар Миннең, сайтан! Син Минің чолымны туйухтапчазың, синің сағызың Худайдаң нимес, кізілердең.
Пётр, Аны оортах хығырып алып, Ағаа удурлазып, чоохтан сыххан: – Позыңны айадах, Хан-пигім! Полбас андағ ниме Синнең!
Чир ӱстӱне хыҷаланыстардаң хыйал поладыр; хыҷаланыстар хайди даа килерге киректер, че кемнең пастыра ол хыҷаланыстар килче, ол кізее хыйал.
Хыйа пар Миннең, сайтан. Худай Пічиинде піди пазыл парған: «Позыңның Хан Худайыңа пазыр паза Аның на нымысчызы пол», – теен ағаа андада Иисус.
Иисус, тізең, хайбағыныбызып, ӱгренҷілеріне кӧріп ала, Пётрны тығырған: – Аар пар Миннең, сайтан. Син Худайнин сағынминчазың, кізі синҷе сағыстығзың.
Хыйа пар Миннең, сайтан. Худай Пічиинде піди пазыл парған: «Хан Худайыңа пазыр паза Аның на нымысчызы пол», – нандырған ағаа Иисус.
Мин сірерні, он ікі ӱгренҷіні, таллап, алғаам нимес пе зе? Че сірернің пірсі сайтанның нымысчызы, – нандырған Иисус.
Аннаңар удур-тӧдір хомайласпаңар. Улам харындастың чолына харылҷаң ниме салбастаңар, аны сӱрнӱктірбестеңер сағыныңар.
Ит чібеені, араға іспеені паза харындазыңны харылдырчатхан, алай изі чохтандырчатхан, алай чазығ итчеткен нимені итпеені артых полар.
Оларның тӱгенҷізі – ӧлім, оларның худайлары – хурсахтары, сабланыстары – уйат пілбесте. Олар пу чирде чуртапчатхан кізілер чіли сағынчалар.
Чирдегі нимес, ӧӧркідегі нимелердеңер сағынчадыңар.