27 Анзы андағ, Хан-пигім! Че адайлар даа ээлерінің столынаң тӱскен унахтарны чіпчелер, – теен ипчі.
Ол, тізең, нандырып, теен: – Олғаннар чіҷең халасты, алып, адайларға тастап пирчеткені чахсы нимес. –
Андада Иисус ағаа нандырған: – Илбек полтыр киртінізің. Аннаңар сағаа синің кӧңніңҷе ползын. Сах андох ол ипчінің хызы хазыхтан парған.
Андада ла сірер Тигірдегі Пабаның ооллары пол парарзар. Ол Позының кӱніне, хомай даа, чахсы даа кізілерге чарыт тур тіп, чахығ пирче, арығ чӱректіг дее, чазыхтығ даа кізілерге наңмыр ыс пирче нимес пе зе?
Чӱс чааҷының пазы, тізең, нандырған: – Чох, Хан-пигім! Турама кіреріңе мин турыстығ нимеспін. Син чахығ ла пирібіс, нымысчым хазыхтан парар.
Ипчі, тізең, Ағаа нандырған: – Андағ, Хан-пигім. Че адайлар даа стол алтында палалар тоолатханын чидірлерӧк.
Лазарьның пайның столынаң чирге тӱскен оох-теек кизектерні чирі килген. Адайлар, киліп, аның палығларын чалғаҷаңнар.
Албан чығҷаң кізі, тізең, оортах турып, тигірзер харахтарын кӧдірерге дее тідінмеен, че, кӧксін сабынып, чоохтанған: «Худай! Айадах мині, чазыхтығ кізіні!»
Иудей бе, иудей нимес пе, пасхазы чоғыл. Хан Худай прайзының пір. Аны хығырчатханнарға прайзына Ол Позының пайын пирче.
Піс пілчебіс, Худай Чахии чахығ хоостыра чуртапчатханнарға тееліп, пірдеезін удур чоохтандырбинча. Іди тилекей чоны Худайның алнында пыролығ пол парча.
Худай иудейлернің не Худайы ба? Пасха чоннарның даа Худайы нимес пе ол? Оларни дее.
Чох, андағ нимес. Ноо даа кізі чой поладыр, Худай, тізең, киртістіг. Аннаңар піди пазыл парған: «Сӧстеріңде сын полчатханың кӧрінзін, Синің чарғыңда Син чиңерзің».
Мин ах-арығ кізілерінің аразында иң алтындағызыбын, че чоннарға Христостағы сині чох пайдаңар чоохтаҷаң ӱлӱс мағаа пирілген.