12 Андада ӱгренҷілері, Иисуссар пас киліп, тееннер Ағаа: – Фарисейлер, пу сӧстерні истіп, хомзын парғаннарын пілчезің ме?
Миннең хыйа полбинчатханы, часкалығ!
Кізіні ахсына кірчеткен ниме кірліг итпинче, че ахсынаң сыхчатхан сӧстер кізіні кірліг итче.
Ол, тізең, нандырып, піди теен: – Тигірдегі Пабам Позы одыртпаан полған на ӧзім, чилегезінең хада ходыра тартылып, хыйа тасталар.
Че албан чығҷаңнарны тарындырбас ӱчӱн, кӧлзер парып, хармах тастабыс. Хармааңа хапхан пастағыох палыхтың ахсын азыбызарзың, анда албан тӧлеҷең ахча таап аларзың. Ол ахчаны алып, Минің паза позыңның ӱчӱн тӧлеп саларзың.
Тоғызыбысха чарадынмаан кізі чох ползын тіп сағынчабыс. Аннаңар пістеңер пірдеезі хомай тібезін тіп чуртирға кӱстенчебіс.
Піс, Чахсы Хабарның сынын сірерге хайраллап халарға кӱстеніп, оларның оңдайынҷа кӧмес тее полбаабыс.
Кізінің ӧӧртін килген хыйғазы – иң пурнада, арығ, анаң амыр, тың тапсабас, сӧс истеечі, паарсасха паза чахсы киректерге толдыра, кізілерні талластырбас паза чойырхабас ниме.