29 Кил! – теен Иисус. Пётр, кимедең сығып, суғҷа Иисуссар пар сыххан.
Хан-пигім! Сынап Син ползаң, мағаа Синзер суғҷа парарға чахииң пир, – теен андада Ағаа Пётр. –
Че улуғ чилні кӧрбинең, ол хорых парып, суға пат сыххан. – Хан-пигім! Арачыла мині! – хысхырған ол.
Иисус, тізең, оларға теен: – Киртіністерің чохтаңар. Сынны тіпчем сірерге: киртіністерің горчицаның ӱренінҷе дее полған полза, пу таға «мыннаң тігзер чыл парыбыс» теен ползар, ол чыл парыбызарҷых. Андада сірер ит полбас ниме чох полар.
Сынны сірерге тіпчем, сірер киртінчетсеңер паза ікінҷілебинчетсеңер, пу ағас хайди пол парды, ідӧк ит поларзар, пу таға даа «кӧдіріліп, талайзар тӱс пар» тізеңер, ол тӱзер, – нандырған оларға Иисус.
Иисус ағаа нандырған: – Ноға іди «пірее ниме ит ползаң» тіпчезің? Киртінчеткен кізее прай ниме толдырылҷаа пар.
Хан-пиг теен: – Сынап сірер, горчицаның ӱренінҷе дее киртініп, пу смоковница ағазына «Мыннаң ходырылып, талайда одыртыл пар!» тіп чоохтанған ползаңар, ол чооғыңарны истерҷік.
Иисустың адына киртініс ӱчӱн, Аның ады пу сірер кӧрчеткен паза таныпчатхан кізінің саан кирді. Аннаң килчеткен киртініс, тізең, ағаа прайзыңарның кӧзіне хазыхтаныс пирді.
Ағаа чӱс часха чағдабысханнаңар иді-ханының кӱзі сыхчатханын пілінзе дее, Сарра, тізең, тың киріп, пала кӧрерінең ирт парған даа полза, Авраам тың киртінген нооза.
Иисус Христос мині пик итчеткенде, прай нимее кӱзім чидер.