28 Хан-пигім! Сынап Син ползаң, мағаа Синзер суғҷа парарға чахииң пир, – теен андада Ағаа Пётр. –
Че сах андох Иисус оларнаң чоохтас сыххан: – Махачы полыңар! Минмін. Хорыхпаңар, – теен Ол. –
Кил! – теен Иисус. Пётр, кимедең сығып, суғҷа Иисуссар пар сыххан.
Андада Пётр Иисусха теен: – Мына піс, прай нимебіс тасти, Синің сооңҷа чӧрчебіс. Андағда піске аның ӱчӱн ниме полар?
Че Пётр хатап-хатап чоохтанған: – Синнең хада ӧлімге дее парарға киліссе, мин Синнең хыйа полбаспын. Пасха даа ӱгренҷілері ідӧк тееннер.
Симон-Пётр Ағаа нандырған: – Хан-пигібіс! Піс кемзер парарбыс? Синде мӧгі чуртас пирчеткен сӧстер пар.
Мағаа Худайдаң пирілген паарсазының хоостыра сірерге прайларыңа чоохтапчам: улуғсырхабаңар, постарыңнаңар синінең азыра улуғ сағынмаңар. Пазымнығ, Худай синеп пирген киртіністеріңнің хоостыра сағыныңар.
Че кӧмес тее ікінҷілебин, киртініп, сурынарға кирек. Ікінҷілеен кізі чилге сабылған талай салғағы осхас.