10 Иоанның мойнын харибде кизе сабызарға кізілер ысхан.
Анаң олар аның пазын, табахта ағыл киліп, ол хысха пиргеннер, анзы, тізең, іҷезіне апар пирген.
Хан сағысха тӱскен, че аалҷылар алнында пирген сӧзін тудар ӱчӱн, ол хыстың сурынызын толдыр пирерге чахаан.
Че, тіпчем сірерге, Илия килген полған, че кізілер аны, таныбин, хайди хынза, іди иткеннер. Кізі Оолғына даа сах ідӧк олардаң хатығ теңер.
Че сірерге чоохтапчам: Илия кил парғанох, че аны, Худай Пічиинде пазылғаны хоостыра, хынғанни ит парыбысханнар.
Ирод, тізең, теен: – Иоанның мойнын мин ӱзе сабысхам. Мынзы чи Кем полҷаң, Кемнеңер пу нимелерні исчем? Иисусты кӧріп алҷаң оңдай тілеп сыххан.
Олар ухаанҷылирын тоос салзалар, тӱбі чох чирдең аң сых килер. Ол пу киречілернең харбазар, анаң оларны чиңіп, ӧдір салар.
