32 Горчица ӱрені прай ӱреннердең иң кічіг дее полза, че хаҷан ӧс парза, прай тамахтардаң улуғ полча паза ағас осхас полыбысча. Тигірдегі хустар, учух киліп, аның салааларында тӱнепчелер.
Анаң ол чоохтаан: – Худай хан-чирін нимее тӧӧйлирбіс? Алай хайдағ кип-чоохнаң кӧзіт саларбыс аны?
Че, таарылып, ӱт килзе, прай тамахтардаң улуғ ӧсче, парбах саптарын чазыбысса, кӧлегіне тигір хустары даа кӧлен поларлар.
Иисус, тізең, чоохтанған: – Нимее тӧӧйдір Худай хан-чирі? Нименең Аны тиңнестірим?
Ана ол кӱннерде Пётр, ӱгренҷілернің аразында турып алып, чоохтанған.
Олар, аны истіп, Худайны сабландырғаннар, анаң Павелге тееннер: – Кӧрчезің, харындас, нинҷе муң иудей Худайға киртін сыххан. Олар прайзы Моисей Чахии ӱчӱн турысчалар.
Читінҷі ангел пырғы тартыбысханда, тигірде ӧтіг ӱннер истіле тӱскеннер: – Чир ӱстӱ ӧӧркі Чайаачыбыстың паза Аның Мессийінің хан-чирі пол парды. Мессий, тізең, хаҷан даа ӱлгӱ тудар!