29 Мин нымзах паза пазымнығ чӱректігбін, аннаңар, Минің чӱгімні постарыңа артынып, Миннең ӱгреніңер, іди сірер тынағ табарзар.
Ол іди чоохтанчатхан арада, оларның ӱстӱнде чарыпчатхан пулут сых килген, анаң пулуттаң ӱн истілген: – Пу Минің хынчатхан Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче. Истіңер Аны!
«Чоохтап пиріңер Иерусалимге: „Мына чиит эштек палалығ тізі эштекке мӱніп алып, синің амыр хылыхтығ ханың киліп одыр“».
Минің сӧстерімні, истіп, толдырчатхан полған на кізі туразын хайада пӱдірчеткен хыйға кізее тӧӧй.
Ниме пол парғанын кӧрерге идіп, Иисуссар кізілер чыыл сыхханнар. Олар чабал хуттар сых чӧрібіскен кізінің Иисустың азаа хыринда одырчатханын кӧр салғаннар: ол тонаных, иптіг сағыстығ одырған. Анзын кӧріп, олар прайзы тың хорых парғаннар.
Мин сірерге кӧзіт пирдім, амды сірер дее, Мин иткен чіли, ит турыңар.
Сірер, пу нимені пілчетсер паза толдырчатсар, часкалығзар.
Пуох Моисей Израиль кізілеріне теен: «Ухаанҷыны Худай, миніӧк чіли, сірернің харындастарыңның аразынаң таллап, сірерзер ызар. Аны истіңер».
Моисей Чахиин тутпинчатханнарны тартып алар ӱчӱн, мин Моисей Чахиин тутпинчатхан кізі чіли полчам. Анзы минің Худайның Чахиин толдырбинчатханым нимес, че мин Христостың Чахиин толдырчам.
Мин, Павел, сірернің араңарда полғанда, тідінмес, ырахтаң, тізең, сірерні хатығлаачы тіп тітірчеткен кізі, сірердең сурынчам. Христос чіли, амырнаң паза чахсынаң сірерге алданчам:
Худайны пілерге тоғыр полчатхан ноо даа кӧкеесімненісті аңдарчабыс. Ноо даа сағысты, кӱснең алып алып, Христостың ӱлгӱзіне кирчебіс.
Сірернің пілінізіңер Иисус Христости осхас поларға кирек:
Пілче нооңзар, Хан-пигібіс Иисустаң хайдағ чахығларны сірерге читіргенібісті.
Хаҷан Ол кирек тиміне чит парғанда, Аның чооғын исчеткен кізілерге мӧгі арачыланыс пирҷең оңдай полған.
Худайда полчам тіпчеткен кізее Иисус Христос чіли чуртирға кирек.