26 Йа, Пабам, мына піди ползын тіп хынғазың Син.
Олох туста Иисусты Худай Худы ӧрініснең толдырған. Иисус теен: – Пабам! Тигірнең чирнің Ээзі! Мынзын, пілістіглердең паза хыйғалардаң чазырып, кічіг палаларға ас пиргенің ӱчӱн, Сині саблапчам. Йа, Пабам, мына мынзы Син хынғанни полды.
Пабам! Пу хыйаллығ чірчені Миннең хыйа апарыбызарға чаратхан ползаң! Итсе-де, Минің кӧңнімҷе нимес, Сининҷе ползын.
Иисус, тізең, чоохтанған: – Пабам! Пу кізілернің пыроларын таста, ниме итчеткеннерін пілбинчелер нооза. Анаң чааҷылар, ӱлӱске тас тастап, Иисустың кип-азаан ӱлескеннер.
Ӱреен кізі чатчатхан хуюдаң тасты хыйа ідібіскеннер. Иисус, тигірзер кӧрібізіп, теен: – Пабам! Мині истіп салғаның ӱчӱн, алғыстапчам.
Амды Мин чочыныстығ сағыссырасха пастырчам! Ниме Мин тіп поларбын? «Пабам! Осхыр Мині ӧлер тустаң!» тіп сурыним ма? Че Мин ол тустың ӱчӱн пу чир ӱстӱне килгем.
Пабам! Позыңны сабландыр! Андада тигірдең ӱн истілген: – Сабландырғам, мыннаң мындар даа сабландырарбын.
Ол оңдайнаң Худай, хынза, кізее ӧлҷей пирче, хынмаза, тізең, аны ӧчес ит салча.
Прай нимені Позының кӧңні-сағызынҷа итчеткен Худайның пӧгіні хоостыра піс, Христостағылар, Худайның палалары поларға таллалғабыс.
Айабин пиріп, пастабох Христостың пастыра толдырарға сағын салған чазыт пӧгінін піске асхан. Ол аны Позының паарсах кӧңнінең иткен.
Худай Позының хас-хаҷаннаң ал чӧрген сағызын пістің Хан-пигібіс Иисус Христос пастыра толдырған.
Худай пісті арачылаан нооза. Ол пістің киректерібіс хоостыра нимес, че Позының кӧңнінең пісті ах-арығ поларға хығыртхан. Ол аны Христос Иисустаң пастыра тус пасталар алнындох пирілген паарсазынаң иткен.
