37 Кем, Мині аарлап, мындағ паланы чӱрекке алза, ол Мині алынарох. Кем Мині алынза, тізең, ол Мині нимес, че Мині ысхан Худайны алынар.
Кӧріңер, пу кічіглернің пірдеезін хыйыхтабаңар. Тіпчем сірерге, оларның ангеллері хаҷан даа Тигірдегі Пабамның алнындалар. –
«Сынны сірерге тіпчем, сірер кічіг харындастарымның пірсіне иткен нимелерні мағаа даа иткезер» тіп нандырар оларға хан.
Анаң алныларына паланы турғызып, аны хуҷахтап алып, теен: –
Анаң Иисус хосхан; – Сірерні исчеткеннер, Мині дее исчелер, сірерні хыйа итчеткеннер, Мині дее хыйа итчелер. Мині хыйа итчеткеннер, тізең, Мині ысхан Худайны даа хыйа итчелер.
оларға піди теен: – Мині аарлап, пу паланы позына чағын кирген кізі Мині дее позына чағын итче. Мині позына чағын иткен кізі Мині ысхан Худайны даа позына чағын итче. Кем сірернің араңарда иң кічіг, ол улии пол парар.
Пабамнаң Мин – пірбіс.
Сынны сірерге чоохтапчам, Минің ысхан кізімні удурлапчатхан кізі Мині удурлапча. Мині удурлапчатхан кізі, Мині ысхан Худайны удурлапча.
Пу оңдайнаң прайзы, Пабазын хайди улуғлапчалар, сах іди Оолғын улуғлазыннар. Оолғын улуғлабинчатхан кізі Аны ысхан Пабазын даа улуғлабинча.
Пу ӱгредіге тоғырланчатханнар кізее нимес, че Худайға тоғырланчалар. Ол, тізең, сірерге Позының ах-арығ Худын пирче нооза.