32 Анзын Ол прайзына кӧні чоохтаан. Че Пётр, Аны хыйа апарып, удурласхан.
Пётр, Аны оортах хығырып алып, Ағаа удурлазып, чоохтан сыххан: – Позыңны айадах, Хан-пигім! Полбас андағ ниме Синнең!
Иисус кимеде, частых салып алып, узупчатхан. Аны усхурып, тіпчелер: – Ӱгретчі, нӧӧс, пісте киреең пір дее халбинча, піс ӧлерге чӧрбіс!
Марфа, тізең, чахсы сыйлирға полып, маң чохтанып одырған. Анаң, Иисуссар пас киліп, теен: – Хан-пигім! Туңмамның мині чалғыс позымны ла хайындырчатханына киреен халбинча ба? Чоохтазаң ағаа, полыс пирзін мағаа.
Андада Иисус оларға кӧні чоохтаан: – Лазарь ӱреп парды.
Амға теере Мин сірернең кип-чоохтарнаң чоохтасхам, амды, тізең, Пабамнаңар кип-чоохтарнаң нимес, че кӧні чоохтир тузым чағдапча.
Ӱгренҷілері Иисусха тееннер: – Амды Син, кип-чоохтарнаң чоохтабин, кӧні чоохтапчазың.
Иисус ағаа піди нандырған: – Мин кізілерге прай нимені чазырбин чоохтаам. Прай иудейлер чӧрҷең синагогаларда паза Иерусалим храмында сыбыра ӱгреткем. Пір дее нимее харанға ӱгретпеем.