21 Андағада ноға аны сағысха алын полбинчазар? – теен оларға Иисус.
Чӱректері тас осхастаңар, олар Иисус пис халасты анҷа кізее ӱлеен хайхасты даа оңар полбааннар.
Ол, улуғ тынып, чоохтанған: – Пу тӧл ноға танығ хысча. Сынны чоохтапчам сірерге, пір дее танығ полбас.
Иисус, олар ниме чоохтасчатханын піліп, ӱгренҷілеріне теен: – Сірер халас чоғын ӱзӱрчезер бе? Ам даа оңарбинчазар, піл полбинчазар ба? Чӱректерің ам даа, тас чіли, хат парған полҷаң ма?
Олар Вифсаидазар читкеннер. Иисуссар харах чох кізіні чидін килгеннер. Иисусты ағаа холын теертібізерге сурынғаннар.
Ағаа нандырып, Иисус теен: – Йо-о, пу киртізі чох тӧлні! Нинҷезін Мин сірернең хада поларбын? Хаҷанға теере сірернең сыдазим? Ағылыңар аны Минзер.
Иисус нандырған: – Филипп, Мин сірернең хада нинҷе-нинҷе тус пол салдым, син, тізең, Мині ам даа пілбинчезің ме? Мині кӧрген кізі, Пабамны даа кӧрген полча. Хайди син «Піске Пабаны кӧзіт пир» тіпчезің?!
Пос сағызын алыныңар паза чазых итпеңер. Уйатха, сірернің піреелері Худай пілбинчелер.
Сірерні уйаттырып, тіпчем: пос аразында харындастарны ӱзӱр полар пір хыйға кізі табылбады ба?