27 Че Иисус ағаа теен: – Пастап палаларны тосхыр салар кирек, палалардаң халас пылаап, адайларға тастап пирчеткені чахсы нимес.
Иисус, он ікі ӱгренҷізін ызып, оларға мындағ чахығ пирген: – Иң пурун сірер иудейлерзер парыңар, олар Израиль чонының чіт парған хойлары. Пасха чоннарзар апарчатхан чолҷа чӧрбеңер, самарларның даа саарларынзар кірбеңер.
Ызых нимелерні адайларға пирбеңер, олар, айланып, сірерні ыра-чара тартарлар. Нинҷілерні сосхаларға тастабаңар, сосхалар оларны пасхлап саларлар.
Ол иудей нимес, сирофиниктер тӧлінең сыххан ипчі полған. Ол Иисусты хызынаң айналарны сығар пирерге сурынған.
Ипчі, тізең, Ағаа нандырған: – Андағ, Хан-пигім. Че адайлар даа стол алтында палалар тоолатханын чидірлерӧк.
«Пар, Мин сині ырах, иудей нимес чоннарзар ызыбызарбын», – теен мағаа ол.
Мин мына ниме чоохтапчам. Иисус Христос сӱннет итірткеннерге нымысчы полыбысхан. Ол анзын Худайның сынын кӧзідерге тіп паза ӧбекелерге пирген молҷағның толары ӱчӱн иткен.
Ол туста сірер Христос чох чуртаазар, Израиль чонына хозылбаазар, Худай пирген молҷағлар сірерни полбааннар, сірер чир ӱстӱнде ізеніс чох полғазар, Худайы даа чох полғазар.