34 Иисус, тізең, теен ағаа: – Хызым! Киртінізің сині арачылады. Амыр-хазых чӧр, ағырииңнаң чазыл пар.
Нинҷе-де кізі Аныңзар чӱллері пос кізіні тӧзегінең хадох ағыл килген. Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырчатхан кізее теен: – Ӧрін, оол! Синің чазыхтарың позыдылчалар!
Иисус, айланып, аны кӧр салып, теен: – Хорыхпа хызым! Синің киртінізің сині арачылады. Ипчі ол тустаң сығара хазыхтан парған.
Иисус ағаа чоохтанған: – Пар, киртінізің сині арачылады. Олох туста ол кізі кӧріп пастаан паза Иисустың соонҷа пар сыххан.
Кӧп чонны айдастырғаннаңар андар ағырығ кізілер, кибіне хол даа теертіп аларға тіп, сыынғаннар.
Ханы ахханы сах андох тохтап парған. Ипчі ағыриинаң чазылғанын піл салған.
Ол ипчі, позынаң ниме полғанын піле, хорыхханына халтырап ала, Иисустың алнында тізекке тӱзіп, Ағаа сынны чоохтап пирген.
Анаң самар кізее чоохтанған: – Турып, пар. Киртінізің сині арачылап халды.
Кӧрзін харахтарың! Киртінізің сині арачылады, – теен ағаа Иисус.
Киртінізің сині арачылады, амыр-хазыхнаң пар, – теен ол ипчее Иисус.
Хорыхпа Хызым! Киртінізің сині арачылады. Амыр-хазыхнаң пар, – теен ағаа Иисус.
Ол Павелнің чооғын истіп одырған. Павел, тізең, андар кӧрібізіп, анда позының имненіп аларына киртінізі парын сизін салған. –
Анда анҷа-мынҷа полып алған соонда, харындастарны нандыра, оларны пеер ысханнарзар, амыр хоных алғап, позыдыбысханнар.
Пастыхтар сірерні позыдыбыс тіп кізі ыстылар. Амды, мыннаң сығып, амыр-хазых чӧріңер, – искірген Павелге хариб хадағҷызы. –
пірееңер, тізең, «пар, сағыссыраба: чылынарзың, тох поларзың» тізеңер, че кирексеенні пирбезеңер, ноо тузадыр.