37 Нандыра киліп, кӧрзе, пайаағы ӱгренҷілері узупчалар. Андада Ол Пётрға теен: – Симон, син узупчазың ма? Пір час таа узубин пол полбадың ма?
Че ипчі алчатхан оол орайлатчатханда, прайзы, сабыхсып, узубысхан.
Анаң ӱгренҷілерінзер киліп, оларның узупчатханнарын кӧріп, Пётрға теен: – Хайди сірер Миннең хада, узубин, пір час таа пол полбадар?
Піди чоохтанған Ол: – Авва Пабам! Прай ниме Синің холыңда: пу ӱлӱзімні хыйа ит пир Мағаа. Че, Мин хынғанни итпе, Позыңның кӧңнін толдыр.
Хыҷыхха пастырбас ӱчӱн, узубаңар, пазырыңар. Кізі кӧңні кӱстіг, че ит-сӧӧгі порт.
Ағаа нимені иртерге киліскенін сағысха алыңар. Чазыхтығ чонға хыйыхтадып, хайди ирееленген. Анзы сірерге, кӧңніңерні тӱзірбин, махачы тудынарға полыссын.