14 ол кірген тураа хадох кіріп, иб ээзіне чоохтирзар: «Ӱгретчі ӱгренҷілерінең хада Па́сха чиизін чіҷең орын хайдадыр тіп сурапча».
Иисус чорыхха тимненчеткенде, хайдағ-да кізі, ойлап киліп, Аның алнына тізекке тӱскен: – Чахсы ӱгретчі! Мӧгі чуртас алар ӱчӱн мин ниме идерге кирекпін?
Піреезі сірерге тапсаза, нандырарзар: «Ол Хан-пигібіске кирек, соонаң Ол аны нандыра ыс пирер».
Иисус, ікі ӱгренҷізін ысчатханда, оларға чоохтаан: – Саарзар парыңар. Сірерге суғлығ ыраға апарчатхан кізі тоғас парар. Аның соонҷа пазып,
Ээзі сірерге ӧӧркі хадылында, улуғ пӧлікте, орын кӧзіт пирер. Анда прай ниме тимде полар. Андох піске чіҷең ниме тимнеп салыңар.
Анаң тура ээзіне чоохтирзар: «Ӱгретчі, ӱгренҷілерінең хада Па́сха чиизін чіҷең орын хайдадыр тіп, сурча».
Анаң Марфа, іди тіп, Мария туңмазынзар парып, кізі испезін тіп, ағырин хығырған: – Ӱгретчі мында, сині хығырча.
Сірер Мині Ӱгретчім паза Хан-пигім тіп адапчазар. Анзы орта.
Мына Мин, ізік алнында турып, тохлатчам. Кем, ӱнімні ис салып, ізік ас пирер, Мин, андар кіріп, аннаң хада азыранарбын, ол даа Миннең хада азыранар.