23 Синагогада чабал хутха хаптырған кізі полған, ол хысхыра тӱскен: –
Айна, кізідең сығып, амыр орын кілеп, суғ чох чирлерҷе чӧредір, че тілеенін таба чоғыл.
Аның ӱгредиине хайхасханнар: – Ол, Моисей Чахии пілігҷілері чіли нимес, че ӱлгӱзі пар кізі чіли ӱгретті.
Синің пісте ноо кирееңдір, Назареттең сыххан Иисус! Пісті чох идерге килгезің! Кем полчатханыңны пілчем мин, Син Ах-арығ Худай кізізің!
Аның соонаң олар, Иаковнаң паза Иоаннаң хада синагогадаң сығып, Симоннаң Андрейнің ибіне килгеннер.
Иисус аймах ағырығларға пастырчатханнарны имнеен, чабал хуттарны кӧп сығарған. Ол Позын Мессий-Христос тіп пілчеткеннерін таратпасха хызааннаан.
Анаң Ол, тиксі Галилей чирінҷе чӧріп, синагогаларда кізілерні ӱгреткен паза чабал хуттарны сығара сӱрген.
Иисус кимедең тӱс килгенде, олох арада Ағаа удур хуюдағы сыыраттардаң чабал хут кірген кізі чағдаан.
Чабал хут кірген хыстың іҷезі, Аннаңар ис салып, Иисуссар пас киліп, Аның азаана тӱскен.
Иисус, ибіре чон чыылысчатханын кӧріп, чабал хутха теен: – Тіл тартырчатхан, хулах испес итчеткен чабал хут! Минің чарғы-чахиимны ис: сых пу оолахтаң паза кірбе ағаа!