55 Че Иисус, оларзар айланып, андағ ниме идерге чаратпин, теен: – Хайдағ хуттығ полчатханнарыңны пілбинчезер.
Иисус, тізең, Пётрзар айланып, чоохтанған: – Хыйа пар Миннең, сайтан! Син Минің чолымны туйухтапчазың, синің сағызың Худайдаң нимес, кізілердең.
Синнең прайзы даа айланыбысса, мин хаҷан даа Синнең аар айланмаспын, – теен Иисусха Пётр. –
Хыҷыхха пастырбас ӱчӱн, узубаңар, пазырыңар. Кізі кӧңні кӱстіг, че ит-сӧӧгі порт.
Иисуснаң хада полғаннарның пірсі, хылызын сығар киліп, иң улуғ абыстың нымысчыларының пірсінің хулаан кизе сабысхан.
Аны кӧріп, Иисустың ӱгренҷілері Иаковнаң Иоанн чоохтанғаннар: – Хан-пигібіс! Илия иткен чіли, тигірдең тӱскен от, пу кізілернің пазына тӱзіп, оларны чох идібіссін тіп чоохтабызибыс па?
Кізі Оолғы кізі тынын чох идерге нимес, арачылирға килген. Анаң олар пасха аалзар пар сыхханнар.
Ол оларға, Мағаа киртінминчеткеннерінеңер, чазыхтығ полчатханнарын кӧзіт пирер.
Пір аастаң алғас паза харғас сыхча. Іди поларға чарабас, харындастарым.
Чабалға чабалнаң, хырызынысха хырызыныснаң нандырбаңар, че алғас аларға хығыртылғаннарыңны піліп, кізілерні улам алғапчадыңар.
Кемге Мин хынчам, аны, пырозын ілезіне сығарып, хатығлапчам. Аннаңар, кӱстеніп, пыросыныңар.