42 Оолах чағыннап одырғандох, айна аны, чирге аңдара сазып, сапхлап сыххан, че Иисус ағаа хатығ чоохтанып, оолахты имнебіскен, анаң пабазына пирібіскен.
Чабал хут кірген паланы Иисуссар ағыл килгеннер. Айна, Иисусты кӧр салып, оолахты чирге тастап, аны талдыр сыххан. Чирге аңдарыл парып, ол пала ағахтан сыххан, аның ахсынаң кӧбік ағыбысхан.
Ӧліг оол, тур киліп, одырыбызып, чоохтан сыххан, Иисус, тізең, аны іҷезіне айландыр пирген.
Аны чабал хут кинетін хаап аладыр, оолғым хысхыра тӱсче, анаң ахсынаң кӧбік сыхханҷа иреелеп, чадап ла позытча.
Йо-о, пу киртізі чох паза ардап парған тӧл! Нинҷезін Мин сірернең хада поларбын? Хаҷанға теере сірернең сыдазим? Ағыл пеер оолғыңны, – нандырған Иисус.
Прай кізілер Худай кӱзіне таңнаан. Чон Иисустың итчеткен нимелеріне хайхап турған аразында, Иисус ӱгренҷілеріне теен: –
Олар, чибіргі пис-отыс стадийҷе ырах чӱс парыбызып, Иисустың суғҷа пас париғанын паза кимезер чағыннап килигенін кӧр салып, хорых парғаннар.
Пётр ағаа, холын сунып, турарға полыс пирген. Анаң ах-арығ харындастарға паза ӧкіс ипчілерге ол тіріл парған хысты кӧзіт пирген.
Ӧрініңер зе тигірдегілер! Чирде паза талайда чуртапчатханнарға хыйал полар, сайтан оларзар тӱсті нооза! Позының тузының асхынах халғанын піліп, ол улуғ ӧкпеде!