21 Іҷемнең харындастарым Худайның сӧзін, истіп, толдырчатхан кізілер, – нандырған ағаа Иисус.
Ол іди чоохтанчатхан арада, оларның ӱстӱнде чарыпчатхан пулут сых килген, анаң пулуттаң ӱн истілген: – Пу Минің хынчатхан Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче. Истіңер Аны!
«Сынны сірерге тіпчем, сірер кічіг харындастарымның пірсіне иткен нимелерні мағаа даа иткезер» тіп нандырар оларға хан.
Андада Ол нандырар оларға: «Сынны сірерге тіпчем, Минің пу кічіг харындастарымның піреезіне итпеен чахсы нимені Мағаа даа итпеенге саналар».
Иисус оларға теен: – Хорыхпаңар, парып, харындастарыма Галилей чирінзер парзыннар тіп искіріңер, анда олар Мині кӧрерлер.
Чахсы чирге тӱскен ӱреннер, тізең, – Худайның сӧзін истіп, аны чағбан паза арығ чӱректерінде хайраллапчатхан кізілер. Сидіктерге сыдазып, улуғ туза ағылчалар. Іди чоохтап, Иисус піди тоосхан: – Исчең хулаа пар кізі, иссін! –
Андада кем-де Иисусха искір пирген: – Іҷеңнең харындастарың тасхар турчалар, Синнең тоғазып аларға хынчалар. –
Сірер, пу нимені пілчетсер паза толдырчатсар, часкалығзар.
Теңме Мағаа, Мин Пабамзар ам даа ӧӧрлеелекпін. Минің харындастарымзар парып, чоохта: «Мин Пабамзар паза Пабаңарзар, Худайымзар паза Худайыңарзар ӧӧрлеп парирбын», – теен Иисус.
Піске кізілерні, кӧрчеткен нимее тӧстеніп, чарғылирға чарабас. Хаҷан-да Христостаңар, кізідеңер ле чіли, сағынған полғабыс. Ам, тізең, пасха сағынарға кирекпіс.
Мин сірернің пабаларың полыбызарбын. Сірер Минің оолларым паза хыстарым полыбызарзар. Іди Прай нимедең кӱстіг Хан Худай тіпче».
Посты алаахтырып, сӧсті истееҷік полбаңар, че аны толдырчатхан кізі полыңар.
Сірер, Аның орта итчеткенін пілчетсер, орта итчеткен полған на кізінің Худайдаң тӧреенін дее пілерге кирексер.
Хынғаным! Хомай нимее кӧӧкпин, чахсы ниме ит. Чахсы ниме итчеткен кізі Худайни. Хомай ниме итчеткен кізі Худайны кӧрбеен.