24 Иоанның ӱгренҷілері парыбысхан соонда, Иисус Иоаннаңар кізілерге чоохтап сыххан: – Ниме кӧрерге хуу чазызар чӧргезер? Чилге чайхал турған хамысты ба?
Пала ӧскен, хылии даа тыып одырған. Ол хуу чазыда Израиль чонының алнына сығар кӱнге теере полған.
Иерусалимде Аннанаң Кайафа иң улуғ абыстар полған туста, хуу чазыда Худай Позының сӧзін Захарийнің оолғына – Иоаннға ысхан.
Миннең хыйа полбинчатханы, часкалығ!
Ниме кӧрерге чӧргезер? Пай кип-азахтығ кізіні бе? Че іди тонан чӧрчеткеннер паза пай чуртапчатханнар хан ӧргелерінделер.
Иоанн Исаий ухаанҷының пічиинде пазылған сӧстернең нандырған: – Мин хуу чазыда «Хан Худайға кӧні чол ит пиріңер!» тіп хысхырчатхан кізінің ӱні осхаспын.
Мыннаң мындар піс хайдағ ла полза ӱгредіг чиліне хаптыр парыбысчатхан алай алаахтырарға кӧнік парған кӧйтіктернің холларына кір парчатхан час палалар чіли полбасха кирекпіс.
Ол чой ӱгретчілер хуруп парған хара-суғ осхастар. Олар хазыр чил сӱр чӧрчеткен пулуттар, тубан осхастар. Худай оларға харасхының тӱбінде хаҷанға даа орын тимнеп салған.
Хынғаннарым! Мыны пілчеткеннеріңде, сизініп одырыңар. Андағда сірер Худай ӱлгӱзіне чарадынминчатхан кізілернің алҷаастарына тартыл парыбыспассар паза пик пілістеріңнең хыйыспассар.