25 Хыйал сірерге, амды тох чӧрчеткеннер! Соонаң астап чӧрерзер нооза. Хыйал сірерге, амды хатхырысчатханнар! Соонаң, ылғап, сыхтазарзар нооза.
«Нимее чарабаан! Пуох хараазын тыныңны ал чӧрібізерлер, кемге халар чыған ис-пайың?» – теен ағаа Худай.
Хаҷан Авраамның, Исаактың, Иаковтың паза прай даа ухаанҷыларның Тигір хан-чирінде полчатханын, постарыңның, тізең, сығара сӱрдіртчеткеннеріңні кӧр салзаңар, андада сірернің сыыт таа, тіс хыҷыразы даа полар.
Че хыйал сірерге, пайлар! Сірер постарыңа часхарысты амох алып алғазар.
Хыйал сірерге, прай кізілер сірердеңер чахсы ла чоохтасчатсалар. Оларның ӧбекелері чой ухаанҷыларны ідӧк ит турғаннар нооза.
Че кізілер, хызыҷахтың ӱреенін пілгеннеңер, Иисусха кӱлгеннер.
Хырызынарға даа, тілге пызып, кізее кӱлген чіли чоохтанарға даа сірерге киліспинче. Іди идер орнына, Худайны алғыстап турыңар.
Хаҷан «Ізестіг амыр паза хорығыс чох тус» тіпчетселер, пала таапчатхан ипчінің толғахтары пасталғанни, кинетін сайбағлар тузы чиде тӱзер – аннаң пірдеезі ос полбас.
Чобалыңар, ылғаңар, сыхтаңар. Хатхы сыытха, ӧрініс чобаға айлан парзын.
Сірер тіпчезер: „Мин пайбын, пайып пардым, мағаа пір дее ниме кирек чоғыл“. Че постарыңның хайдағ часка чох айастығ, тіленҷік, харах чох паза чалаас полчатханнарыңны сизінминчезер.