42 Иртенінде Иисус, тасхар сығып, ээн чирзер парыбысхан. Чон, тізең, Аны тілеп чӧрген. Таап алып, Аны, постарынаң пасха чирзер позыдарға хынмин, тутханнар.
Анзы, тізең, сыхпинаң, прайзына пу нимені чоохтаан-чарлаан, аннаңар Иисус, саарда пос чӧр полбин, саардаң тастыхти хуу чазызар парыбысхан. Аныңзар, тізең, парчан чирдең кил турғаннар.
Че ӱгренҷілері, Аны тохтадып, тееннер: – Хал піснең хада; кӱн хонып, иир поларға чӧр. Иисус, аалзар кіріп, оларнаң хада халған.
Олох кӱннерде Иисус пазырарға тағзар сыххан. Хараазын Худайға пазырып иртірген.
Мині ысхан Пабамның кӧңнін толдырып, Аның киреен ит салары Минің чиизім полча, – нандырча Иисус. –
Аннаңар самарлар, Иисуссар киліп, Аны постарында полып аларға сурынғаннар. Иисус анда ікі кӱнге халған.
Чон, Иисустың даа, ӱгренҷілерінің дее мында чох полғаннарын кӧріп, Аны тілирге, кимелерінзер одырып, Капернаумзар парыбысхан.