43 Сынны сағаа чоохтапчам, син пӱӱнӧк Миннең хада Худай садында поларзың, – нандырған ағаа Иисус.
Кізі Оолғы, чіткенін таап, арачылирға килген.
Анаң Иисусха теен: – Позыңның хан-чиріңе читсең, Хан-пигім, мині сағыста тут! –
Парып, сірерге орын тимнеп салып, нандыра айланып, Позымның полчатхан чирімзер сірерні алып аларбын.
Пабам! Мағаа пирген кізілерің Минің полчатхан чирімде Миннең хада ползыннар тіп сурынчам. Чир-чайаан чайалғалахтох, Мағаа хынғаныңнаңар, Син Мағаа сабланызыңны пиргезің. Пу сабланысты даа оларға кӧзідерге сурынчам.
Анзын пілчеткенде, ізестіг чӧрчебіс паза, иді-ханыбыс полчатхан отахтаң сых парып, тигірдегі ибібісте Хан-пигнең хада орнығарыбыс килче.
Анзы даа, мынзы даа кӧңнімні тартча. Минің, пу ах-чарыхтаң парыбызып, Христоснаң хада поларым килче: анзы хай-хай артых нооза.
Аннаңар Ол Худайға Позының пастыра килчеткеннерні хаҷан даа арачылап полар. Иисус, олардаңар Худайдаң сурынары ӱчӱн, тӱгенмес хоныхтығ полар.
Истіп пілчеткен кізі, Худай Худы тигіриблерге ниме тіпчеткенін, иссін. Чиңіс тутхан кізее Худай садының ортызында ӧсчеткен чуртас ағазының чистегін чіп кӧрерге пирербін».