18 Че прай чон хысхыр сыххан: – Ӧлім Ағаа! Варавваны позыт піске!
Ағаа ӱлӱкӱнге орта харибдең піреезін позыдыбызарға кирек полтыр.
Варавва, саарда хорылыстар идіп, кізі ӧдіріп, харибге кірген полған.
Пётр, тізең, сиденнің тастында тур халған. Иң улуғ абысха таныс ӱгренҷі, ізік хадарҷаң ипчінең чоохтазып, Пётрны істінзер кир килген.
Ибіре кізілер, андар сыынызып, хысхырғаннар: – Ӧлім ағаа!
Пу сӧстерге теере Павелні искеннер, мының соонаң олар чоо хысхырыс сыхханнар: – Чох ит чир-чалбахтаң мындағны! Ол чуртабасха кирек!
Че сірер, Ах-арығ паза Орта полчатханын постарыңнаң хыйа идіп, ӧдірігҷіні пирерге сурынғазар.