41 Позы, тізең, хыйа тасталған тас синінҷе оортах парып, тізекке тӱзіп, пазыр сыххан: –
Позы, тізең, оортах арах пастыр парып, чирге тӱңдере тӱзіп, пазыр сыххан: – Пабам! Оңдай пар полза, пу хыйаллығ чірчені Миннең оортах ал! Че Мин хынғанни нимес, Син хынғанни ползын!
Ырах нимес пас парыбызып, Иисус, чирге чаба чадып, полар оңдайы пар полза, пу килчеткен ӱлӱс хыйыс парзын тіп, пазырған.
Фарисей, турып алып, позы алынҷа піди пазырған: «Худай! Пасха кізілер осхас тонағҷы, хыйыхтағҷы, кізінең чӧреечі алай албан чығҷаң пу кізі осхас полбинчатханым ӱчӱн, алғыстапчам Сині.
Албан чығҷаң кізі, тізең, оортах турып, тигірзер харахтарын кӧдірерге дее тідінмеен, че, кӧксін сабынып, чоохтанған: «Худай! Айадах мині, чазыхтығ кізіні!»
Іди чоохтанып, Павел, тізекке тӱзіп, оларның прайзынаң хада пазырған.
Ол кӱннерні иртіріп алып, піс чорыхха сығып, чолыбысты аннаң андар узаратхабыс. Пісті прайзы ипчілерінең паза палаларынаң даа хада саар тастына теере ӱдескен. Суғ хазында, тізең, тізекке тӱзіп, пазырып алғабыс.
Стефан, тізең, тізекке тӱзіп, ӧтіг ӱннең хысхырыбысхан: – Хан-пигім! Нандырыға тартпа оларны пу чазых ӱчӱн! Іди тіп, ол тоозыл чӧрібіскен.
Пётр, прайзын сығарыбызып, тізекке тӱзіп, пазырған, анаң, сӧӧксер айланып, чоохтанған: – Тавифа, тур! Ол хыс харахтарын азыбысхан, анаң, Пётрны кӧр салып, одырыбысхан.
Иисус чир ӱстӱнде чӧргенде, пазырып ала, харах чазын тӧгіп, оорлап, Худайны алдаан. Аның Иисусты ӧлімнең ал халар оңдай полған нооза. Иисус, Худайны улуғлап, Аның чооғын искен, аннаңар Худай Аның алданызын ис салған.