22 Піске чи Рим хағаныға албан тӧлирге кирек пе, чох па? – сурғаннар олар Аннаң.
Йа, – тіді анзы. Пётр туразар кір килгенде, Иисус аннаң пурун теен: – Хайди сағынчазың, Симон? Чирдегі ханнар кемнең ахча алай албан чыыпчалар? Постарының кізілерінең ме алай пасха чирдегілердең ме? –
Ӱгретчі! Синің, орта чоохтап, пірдеезіне чойырхабин, Худайның чолынҷа парарға сын ӱгретчеткеніңні пілчебіс.
Иисус, тізең, оларның кӧйтіктенчеткеннерін сизініп, теен: – Нимее мині сынап одырзар?
пыролап, чоохтанғаннар: – Пу кізінің, хағанға албан тӧлеттірбин, Позын Мессий-Христоспын, ханмын тіп аданып, чонны ардатчатханын кӧргебіс.
Аның соонда, кізілерні санға алчатхан туста, Галилей чирінең сыххан Иуда килген, ол даа позының соонҷа кӧп кізі хоғдыр чӧрген; че ол ӧдірт салған, аның сӧзін искен кізілернің прайзы тарағлап парыбысхан.
Полған на кізее ағаа пирҷеен пир салчадыңар: хайзына албанны, хайзына албан-чағаны; хайзыларынаң хорығыңар, хайзын улуғлаңар.