19 «Син андағда пис саарның пазы пол», – нандырған мынзына даа ээзі.
Ікінҷі чалҷызы, кір киліп, чоохтанған: «Ээзім! Синің пір кӱмӱс ахчаңнаң пис кӱмӱс ахча идіп алғам».
Паза пірсі, кір киліп, чоохтанған: «Ээзім! Мына синің кӱмӱс ахчаң. Мин аны, сӱбӱрекке ораап, хайраллаам.
Аннаңар, хынған харындастарым, пик сағыстығ, тӧдір пазынмас полыңар. Хан-пигнің алнында сірер итчеткен кирееңер тик полбинчатханын пілчеткеннеріңде, Хан-пигнің киреенде маңнанысха чидіңер.
Одыртханы паза суғлааны, тізең, пір тоғыс итчелер. Че полғаны ла тоғынғаны хоостыра позының сыйиин алар.
Ағаа хоза чоохтапчам: асхынах таараан кізі ідӧк алар, кӧп таарааны кӧбӧк алар.
Ниме ӱчӱн тоғынғабыс, аны чідірбин, Худайның сыйиин прай алып алар ӱчӱн, постарыңны сиргек тудыныңар.