3 Ол устағҷы пос алынҷа чоохтанған: «Ниме итчең? Ээзім мині тоғыстаң сығара сӱрерге итче. Мин, тізең, чир хас полбинчам, кілен чӧрерге уйатчам.
Иир пол парғанда, виноградник ээзі тоғыс устағҷызына теен: «Тоғысчыларны хығырып, чал ахчазын тӧлеп пир, соондағылардаң пастап, пастағыларына теере».
Анаң олар Иерихонзар читкеннер. Хаҷан Иисус Позының ӱгренҷілерінең паза хооп чӧрген илееде чоннаң хада Иерихоннаң сыхчатханнарында, чол хазында харах чох Вартимей, Тимейнің оолғы, кіленіп одырчатхан полған.
«Хайди полҷаң? Пу син тамахты урҷаң орын чоғыл», – сағынтыр ол кізі позы алынҷа.
Пай, ол устағҷыны хығырып, теен: «Ниме исчем синнеңер? Устағҷы полып, иткен киректеріңнеңер нандырығ тут, мыннаң мындар ис-пайымнаң устирға сағаа киліспес».
Лазарь тіп пір чох кізі чуртаптыр, аның иді прай палығлығ полтыр, ол пайның туразы хыринда ізік алнында чатчаң.
Анаң ол чох кізі ӱреп парған, ангеллер, тізең, аны Авраамның хыринда одырт саларға апарыбысханнар. Пай даа ӱреп парған. Аны чыып салғаннар.
Че, сынап, сығара сӱрібіссе, кізілер мині тураларына кирер ӱчӱн, ниме идерін пілчем».
Ол чарғыҷы ниме идерге ӱр хынмаан. Анаң позы позына теен: «Мин Худайдаң даа хорыхпинчам, кізілердең дее чалтанминчам,
Пу кізінің харах чох полғанын алында кӧрген хонҷыхтары паза пасха даа кізілер аннаңар чоохтасханнар: – Пу кіленіп одырҷаң кізі нимес пе? –
Тӧрееннең пас чӧрбинчеткен кізіні дее, храмзар кірчеткеннердең кілензін тіп, кӱннің сай храмның Сіліг тіп адалчатхан ізии хыринзар, ағыл киліп, одырт салҷаңнар.
Хан-пигім! Ниме идерге чахирзың мағаа? – сурған Савл, хорығып паза сірлезіп ала. – Турып, саарзар пар. Ниме идерге кирек полчатханын сағаа анда чоохтирлар, – нандырған ағаа Хан-пиг.
Че піс ис халчабыс, сірернің хай піреелері арғаастанчалар, пір дее ниме итпинчелер, прай нимее кірісчелер.