30 Че хаҷан пу оолғың, хайда-да ипчілернең кӱлеттеп чӧріп, ис-пайыңны ӱрет салып, айлан килгенде, син ағаа симіс пызо сох пирдің».
Кӧбізі артханын салған, че пу ӧкіс ипчі, тізең, чіҷең ниме алар ахчазын салды.
Че улуғ оолғы пабазына нандырған: «Мин, мынҷа чыл синде тоғын салып, хаҷан даа сағаа харыспаам, че син мағаа, арғыстарымнаң хада кӱлеттеп аларға, ӧскіҷекті дее сох пирбеезің.
Пабазы, тізең, улуғ оолғына чоохтанған: «Оолғым! Син сыбыра миннең хадазың, нинҷе пар нимем прай сини,
че харындазыңның, ӧліг полып, тіріл килгеніне, чіт парып, табылғанына ӧрініп, кӱлеттирге кирекпіс».
Фарисей, турып алып, позы алынҷа піди пазырған: «Худай! Пасха кізілер осхас тонағҷы, хыйыхтағҷы, кізінең чӧреечі алай албан чығҷаң пу кізі осхас полбинчатханым ӱчӱн, алғыстапчам Сині.