30 «Пу кізі пӱдіріп пастаан, че тоос полбады», – тирлер нооза.
Наңмыр чаап, суғлар тазып, чил хазырланып, ол тураа урунза, анзы аңдарыл парча. Ол саңай иңзеріл парча.
Пӱдірігні тӧстеп ле салып, тоос полбинчатханнаңар, кізілернің кӱлкі-хатхызы полбас ӱчӱн, іди идерге кирек.
Алай хайдағ хан, чибіргі муң чааҷылығ ханнаң тоғыр чаалазарға парар алнында, одырып, позының он муң чааҷызының чаалазарға сыдир-сыдабазын ӱзӱрбес?
Арығ чӱректіг кізі киртіністің сылтаанда чуртир. Че ол Миннең хыйа полыбысса, Мин ағаа чӧпсінмеспін».
Мындағ кӱстеністі сірернің полғаны ла тӱгенҷізіне теере кӧзітсін тіп сағынчабыс. Андада прай ізенчеткен нимелерің толар.
Ниме ӱчӱн тоғынғабыс, аны чідірбин, Худайның сыйиин прай алып алар ӱчӱн, постарыңны сиргек тудыныңар.