24 Тіпчем сірерге, пастап хығырған кізілернің пірдеезі пу чиисті чібестер. Хығыртхан кізі кӧп, че таллалған кізілер асхынах».
Аннаңар тіпчем сірерге, Худай хан-чирі сірердең нандыра алылар, аның чистектерін ағылчатхан кізілерге пирілер.
Анаң хан нымысчыларына теен: «Той чиизі тимде, че хығырған кізілер ағаа турыстығ полбадылар.
Ээзі чалҷызына пазох теен: «Саар тастындағы чолларзар паза сиденнерзер парып, кізілерні килер иде матап хығыр. Турама толдыра аалҷы ползын.
Пірсінде Иисуснаң хада илееде кӧп кізі парчатхан. Ол, оларзар айланып, чоохтанған: –
Ноға олар чарғылатыртханнар? Чир-чалбахха Чарых килген, че кізілернің иткен киректері чабал полғаннаңар, олар харасхаа Чарыхтаң артых хынғаннар.
Худайның Оолғына киртінчеткен кізінің мӧгі чуртазы пар; Худайның Оолғына киртінминчеткен кізінің, тізең, андағ чуртазы чоғыл, че Худайның хатығланғаны ағаа чидер.
Иисус оларға пазох чоохтаан: – Мин парирбын. Сірер Мині тілирзер, че чазыхтығ ӱрирзер. Мин парчатхан чирзер сірер чит полбассар.
Аннаңар Мин сірерге, чазыхтығ ӱрирзер тіп чоохтаам. «Мин Минмін» тееніме киртінмезер, чазыхтығ ӱрирзер! –
Андада Павелнең Варнава чалтанмин чоохтанғаннар: – Сірерге иң пурун Худай сӧстері чидерге кирек полған, че сірер, аны хыйа идіп, постарың постарыңны мӧгі чуртасха турыстығ нимес итчезер, піс, тізең, иудей ниместерзер айланчабыс.